ﻧﺎﺯ ﺁﻥ ﺍﺧﻤﺖ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﻟﺐ ﺯ ﻟﺐ ﻭﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ...

ﮔﻮﺵ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﻛﺮ ﻋﺠﺐ، ﺁﺷﻮﺏ ﺑﺮ ﭘﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ...

ﯾﺎ ﺑﻪ ﻭﻗﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﺗﻬﺪﯾﺪِ ﺭﺳﻮﺍ ﮐﺮﺩﻧﺖ...

ﻧﺎﺯ ﺗﻬﺪﯾﺪﺕ ﮐﻪ ﻫﯽ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻭ ﻓﺮﺩﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ...

ﻣﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﺧﻢ ﮐﻤﺘﺮ ﻛﻦ ﺩﻟﻢ ﺳَﺮ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ...

ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺩﯾﺪﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﺧﻤﺖ ﭼﻪ ﻏﻮﻏﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ...

ﺩﻟﺒﺮﯼ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﺍﺧﻤﺖ، ﻧﮕﻮ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭ ﻧﯿﺴﺖ...

ﯾﺎﺱ ﺍﻓﺸﺎﻧﯽ ﻣﻌﻄّﺮ، ﮔﺮ ﭼﻪ ﺣﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ...

ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻭ ﺗﻮ

ﯾﮏ ﻧﻔﺲ ﺍﺯ ﻋﻤﻖ ﺍﯾﻦ ﺣﺲ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐنی

خدایــــــــــــــا ....

آنقدر حالم بد است

که هیچ مرهمی آرامم نمی کند !

مرا در آغوش خود بگیر

دلم آرامشِ خدایی می خواهد ... !!!

چونان صاعقه ‌ای بر من فرود آمدی و دو نیمم کردی

نیمی که دوستت می‌دارد

و نیمی دیگر که رنج می‌برد

به خاطر نیمه‌ای که دوستت دارد

خواستن تو طبیعی ترین حق من است ...

در این دنیا هیچکس بخاطر نفس کشیدن مجازات نمیشود ...

بعضی آدمهـا هستند 

که وقتی گرفتارشون میشی

              دیگه از آزادی بَدت میـاد !                  
 

دیدی ای حافظ که کنعان دلم بیمار شد

عاقبت با اشک و غم کوه امیدم کاه شد؟

گفته بودی یوسف گمگشته بازاید ولی

یوسف من تا قیامت همنشین چاه شد

  گـاهـى … دلـت”بـه راه” نیسـت !!
 

 ولـى سـر بـه راهـى …
 

خـودت را میـزنـى بـه “آن راه” و میـروى …
 

و همـه ، چـه خـوش بـاورانـه فکـر میکننـد کـه تــــو …
 

“روبـراهـى”….!

ﺗﺎ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ... ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﺧﺴﺘﻪ ﯼ ﻣﺎ ﺟﺎﻥ ﺩﻫﺪ

ﯾﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻣٌﺮﺩ ! ، ... ﯾﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﺩﻝ ﺗﺎﻭﺍﻥ ﺩﻫﺪ

ﯾﺎﺭ ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺳﺮ ﻧﺎﺳﺎﺯﮔﺎﺭﯼ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ

" ﻋﺸﻖ " ، ... ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻋﻤﺮ ﺟﺎﻭﯾﺪﺍﻥ ﺩﻫﺪ

ﺟﺎﻥ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺁﻣﺪ ! ، ... ﺑﮕﻮﯾﯿﺪﺵ ﺑﮕﯿﺮﺩ ! ... ﻫﺪﯾﻪ ﺍﺳﺖ

ﯾﺎ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻫﺪﯾﻪ ﺍﯼ ، ... ﺩﺭ ﻧﯿﻤﻪ ﯼ ﺁﺑﺎﻥ ﺩﻫﺪ

ﺑﯽ ﻭﻓﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺩﻝ ﻋﺎﺷﻖ ... ﺑﮕﻮﯾﯿﺪﺵ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ

ﻭﻗﺖ ﺁﻥ ﺁﻣﺪ ، ... ﺑﯿﺎﯾﺪ ، ﺑﻮﺳﻪ ﺍﯼ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺩﻫﺪ

ﯾﮏ ﺯﻣﺎﻥ ، ﻣﺎ ﻫﻢ ﺩﻟﯽ ، ... ﻣﺎ ﻫﻢ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ

ﮐﻮ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺭﺍ ، ... ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺩﻫﺪ ؟

ﺍﻭ ﮐﻪ ﺩﻝ ﺑﺮﺩﻩ ﺳﺖ ، ﺍﺯ ﻣﺎ ... ﺍﻭ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺁﯾﯿﻦ ﻣﺎﺳﺖ

ﺍﻭ ﮐﻪ ﺩﻝ ﺑﺮﺩﻩ ﺳﺖ ، ﺗﺎ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺻﺪ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺩﻫﺪ ، ...

ﺍﻭ ! ... ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﯾﯽ ، ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﺭﺩﯼ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﺍﺯ ﺍﻭﺳﺖ

ﺑﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﻋﺎﺷﻖ ﺭﺍ ... ﺧﻮﺩﺵ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺩﻫﺪ

زندگی آهسته تر من خسته ام

کوله بار پاره ام را بسته ام

زخم پایم درد دارد٬ صبر کن

تا کسی مرهم گذارد٬صبر کن

صبر کن در سایه بنشینم کمی

شاید از ابری ببارد شبنمی

وادی رویای من اینجا نبود

روح من همبازی شبها نبود

صبر کن من راه را گم کرده ام

در سیاهی ها تلاطم کرده ام

صبر کن تا راه را پیدا کنم

صبر کن تا کفش خود را پا کنم....

ﻧﻔﺴﻢ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺯ ﻫﻮﺍﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ
ﺑﻪ ﭼﻪ ﺭﻭﯾﯽ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ ﮐﻪ ﺗﻮﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ

ﻭﻗﺖ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻫﻤﻪ ﯼ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺭﻗﺼﺪ
ﺑﺎﺯ ﮐﻦ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ , ﻫﻮﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ

ﺑﯽ ﺳﺒﺐ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﯿﺮﻩ ﺑﻪ ﻟﺒﻬﺎﯼ ﺗﻮﺍﻡ
ﻓﮑﺮ ﺑﯽ ﺟﺎ ﻧﮑﻨﯽ ﻭﺍﮊﻩ ﯼ ‏( ﻣﺎ ‏) ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ

ﻣﺮﺯ ﻣﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﯾﮏ ﻗﺪﻣﯽ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﺩﻭ ﻗﺪﻡ ﺭﺍﻩ ﺑﯿﺎ ﭼﻮﻥ ﮐﻪ ﺩﻭﺗﺎ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ

ﺑﯽ ﺳﺒﺐ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺍﺕ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﻢ
ﻋﺎﺷﻖ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ

مستِ آغوشت شدم، امشب خدایی می‌کنم

لحظه های خفته ام را کبریایی می‌کنم

دست در دورِ کمر،امشب کنارِ من بخواب

بی تو حتا از خود احساس جدایی می‌کنم

بعد از آن، شب‌ها چقدر احساس خوبی داشتم

زیرِ مهتاب خیالت خود نمایی می‌کنم

من خراسان زاده ام،یک دخترِ آزاده ام

پیشِ چشمت نازهایِ آریایی می‌کنم

در دلت قند آب گردد، هی ببوسی گونه ام

بعد از این رنگ لبانم را حنایی می‌کنم

پيرهن ميپوشم و كفش طلا پا ميكنم

پيش چشمان تو امشب دلربايي ميكنم

خَم ابروی تو سر مشق کدام استاد است

که خرابات دلم در پِی او آباد است

خَم ابروی تو را ديدمُ رفتم به سجود

صيد را زنده گرفتن هنر صياد است

منم که سرخی سیب تو کار دستم داد

و یک سلام غریب تو کار دستم داد

هنوز چوب نجابت نخورده بودم که

سکوت چشم نجیب تو کار دستم داد

خیالت از سر من دست بر نمی دارد

گمان کنم که فریب تو کار دستم داد

چقدر حس قشنگی است سوختن از عشق

چقدر ساده لهیب تو کار دستم داد

تمام هستی من را نگاهت آتش زد

همان شراب عجیب تو کار دستم داد

همیشه آیه امن یجیب می خواندم

عجیب اینکه یجیب تو کار دستم داد

و عشق ذایقه ام را دوباره شیرین کرد

همین که سرخی سیب تو کار دستم داد

از :

    محسن بقایی

من  ناز نمیکشم دلت خواست برو،

کج کج نکنم نگاه و" یکراست" برو...

هرجور که مایلی بزن قید مرا،

هرچند دلم یکه و تنهاست، برو...

دیگر نکشم منت" مهتابت" را،

"تاریکی" از این به بعد زیباست، برو...!

روراست بگویم نه من آن "مجنونم"

نه در سر تو هوای "لیلا"ست، برو...

یک لحظه نگاه هم نکن، پشت سرت

در، روی تو و خاطره ها "واست" برو...

از اول کار، اشتباه از من بود ؛

آری همه" از ماست که بر ماست" برو...

بی معرفتی ولی ندارم گله ای؛

این رسم همیشه های دنیاست، برو...

موهای تو را همیشه مشکی خواندم

لبهای تو را خوب و زرشکی خواندم

تا درک کنم حقیقت چشمت را

دیوانه شدم چشم پزشکی خواندم!!

ســایه ات را بیشتر از خودت

دوست دارم

✔ حقــا که غمـ◆ــت از تو وفــــادار تـر است ✘

مثل هر روز.....

توی اولین ایستگاه پله......

کنار خاطراتت می نشینم

مرور میکنم تنهاییم را

و باز هم تکرار سوال همیشگی.....

چمدانت جا نداشت یا......

غمم سنگین بود که جایش گذاشتی؟؟!!

خدا جون ....

مگه نمیگی تاوان دل شکوندن رو پس میگری ؟؟

دلم شکسته

پس کجا جا موندی؟

مگه نمیبینی؟

مگه صدای هق هق گریه هام و نمیشنوی؟

خدیا ....

تو رو خدا ....

در و باز کن ...

به جون تو خسته م

خدایا ....
 میگن از رگ گردن به من نزدیک تری...
 حالا که انقدر نزدیکی  حرفامو نمیشنوی
وای به حال اونروزی که دور شی

گیسوانت زیر باران، عطــر گندم‌زار… فکــرش را بکن!

با تو آدم مست باشد، تا سحر بیدار… فکرش را بکن!

در تراس خانه رویارو شوی با عشق بعـد از سال‌ها

بوسه و گریه، شکوه لحظه‌ی دیدار… فکرش را بکن!

سایه‌ها در هم گــره، نور ملایـــم، استکان مشترک

خنده خنده پر شود خالی شود هربار… فکرش را بکن!

ابـــر باشم تا کـــه ماه نقـــره‌ای را در تنــم پنهــان کنم

دوست دارد دورِ هر گنجی بچرخد مار… فکرش را بکن!

خانه‌ی خشتی، قدیمی، قل قل قلیان، گرامافون، قمر

تکیـه بر پشتــی زده یار و صدای تار… فکرش را بکن!

از سمــاور دست‌هایت چای و از ایوان لبانت قند را…

بعد هم سیگار و هی سیگار و هی سیگار… فکرش را بکن!

اضطراب زنگ، رفتم وا کنم در را، کـــه پرتم می‌کنند

سایه‌ها در تونلی باریک و سرد و تار… فکرش را بکن!

ناگهان دیوانه‌خانه… ــ وَ پرستاری که شکل تو نبود

قرص‌ها گفتند: دست از خاطرش بردار! فکرش را نکن

دنیا رو فقط با تو میخوام

اي با همه کس به صلح و با ما به خلاف

جرم از تو نباشد گنه از بخت منست

شب بود، شمع بود، من بودم و غم

شب رفت، شمع سوخت، من ماندم و غم